در روایت اعمش از حضرت صادق به ان تصریح گردیده و نیزدر موثقه محمد بن مسلم از حضرت باقر(ع)از گناهانی است که خداوندبرآن وعده عذاب داده است.در احادیث کثیر وارد است هر گناهی که خداوند برآن وعده عذاب داده باشد کبیره است.

غناءچیست؟مرحوم سید در رساله وسیله اینطور میفرماید:

غنا حرام است و گوش دادن به ان و کسب کردن به آن حرام است و تنها صدای خوب غنا نیست بلکه عبارت است از کشیدن صدا و گردانیدن آواز در حلق بکیفیت مخصوصه ای که طرب آور و مناسب مجالس لهو و لعب و محفل اهل معصیت و سرب باشد و نیز با آلات موسیقی ملایم و موافق باشد.

و چون اهل لغت و اکثر فقهای امامیه در معنی غناء ترجیع صوت(کشیدن آواز)و طرب آور بودن را در آن را در آن ذکر کرده اند لذا توضیح معنی این دو جمله اینست بطوری که صاحل قاموس و صحاح گفته اند ترجیع،گردانیدن آواز در حلق است.

طرب را در صحاح اینطور معنی کرده:طرب یک سبکی است که سبب اندوه زیاد یا خوشحالی فوق العاده به انسان دست می دهدیعنی حرکتی که در طبع ، از سرور یا اندوهی که ناشی از شنیدن سازها و آوازهای خوش است حاصل می شود.

در رساله ذخیرة العباد می فرماید:

غناء عبارت است از صوت لهو یعنی آوازی که از روی لهو و التذاذ از قوه شهویه بیرون آید اعم از اینکه در عرف عجم آنرا سرود و خوانندگی بگویند مانند غنای در اشعار یا نگویند واسطه انکه کلمات آن قرآن یا مرثیه و غیر اینها چون اذان بلکه حرمت غناء در مراثی و قران شدید تر است و معصیت آن بیشتر و عقاب مضاعف است.

نکاتی در باره غناء:

1-غناء از کبائر است:

حضرت باقر فرموده اند:غناء چیزهایی است که خداوند برآن وعده عذاب فرموده و این ایه شریفه را تلاوت فرمود«از جمله مردمان کسی است که می خرد کلام باطل یا غافل کننده از ذکر الهی را تا مردم را از راه خدا گمراه سازد از روی نادانی، و راه خدا را مورد استهزاء قرار دهد ایشان گروهی هستند که برایشان عذاب خوار کننده مقرر است».

2-لهوالحدیث در قران غناء است:

غناء از انواع لهوالحدیث است در چند روایت از امام باقرآمده است ولهو به معنای کردارناروائیست که آدمی را ازامر مهم با نفعی باز دارد و هر سخن نادرستی است که انسان را از شنیدن و پذیرفتن سخن حق که کلام خدا و قران مجید است باز داردو گمراه سازد مانند داستانهای خرافی و قصه هایی که شنونده را به فساد و فسق و فجور می کشاند و نیز مانند آواز خوانی و سرگرمی به الات موسیقی و آشکار است که سرگرمی به هر یک از این امور باطله آدمی را از شنیدن وپذیرفتن معارف اعتقادیه قران مجید و دستورات عملیه آن و داستانهای عبرت بخش مه بیان فرموده باز می دارد.از حضرت صادق (ع) و حضرت رضا(ع) از معنی غناء پرسیدند،فرمودند: فرمایش پروردگار در قران مجید است که می فرماید:از مردمان کسانی هستند که می خرند کلام باطل یا غافل کننده را.

3-به قول الزورتفسیر شده است:

نکته دیگراز غناء در قران اشاره شده ابوبصیر از امام صادق پرسید که معنی آیه«واجتنبواقول الزور»چیست؟حضرت فرمودندقول زور غناء است یعنی نزدیک قول باطل که غناء است نشوید.

  4-غناء لغو است:

از امام صادق و امام رضا(ع) نقل شده که فرمودند لغو غناء است که بندگان خدا از آلوده شدن به ان منزه اند.

5-غناءنفاق می اورد:

امام صادق فرمود:گوش دادن به غناء نفاق را در قلب میرویاند چنانکه اب سبزه را.

6-مجلس غناء :

مجلس غناء محل غضب خداست.

 7-غناء مورث فقر است:

 حضرت علی (ع)فرمود:زیاد گوش دادن به غناء نفاق و فقر می اورد.

   8-عذاب غناء:

پیامبر فرمود:خواننده غنا از قبرخارج می شوددر حالیکه از کورو گنگ وکرمی باشد و به این نشانه شناخته می شود.به صاحبان غناء خداوند در قیامت رحمتی عطا نمیفرماید.شنونده غناء شیطانپرست است.کسی که غناء گوش ندهد در بهشت درختی است که خداوند بادها را میفرمایدآنرا حرکت دهند پس ان شخص آوازی از آن را می شنود که هر گزمثل آنرا نشنیده است و کسی که گوش خود را از غناء پر کنددر قیامت آواز خوانندگان بهشت را نخواهد شنید و کسانی که گوش خود را ازغناء پر میکنند تهدیدات سختی به انها شده است.

9-رابطه غناء و زنا:

غناء مقدمه و سبب واقع شدن در زنا است.حرمت غنا از ضروریات است؛در بین فقهای شیعه در حرام بودن غناء اختلافی نیست اما در معنی غناء مختصر اختلافی است.گناه غنائ در قران شدید تر است؛فرقی در خواندن به این کیفیت بین شعر و نثر نیست خواه مدح اهلبیت و مرثیه و دعا و قران باشدیا چیز دیگربلکه خواندن دعا و قران و مرثیه و اذان به این کیفیت گناهش بیشتراست.زیرا علاوه بر حرمت غناء موجب استخناف و اهانت به قران مجید و خدا وند متعال و اهلبیت خواهد بود اما صدای خوب مانعی ندارد و اگر صدای خوب کشانیدن و گردانیدن در حلق طرب آور نباشد مانعی ندارد.خوب خواندن و غنائ دوتاست:در حدیث نشانه های نزدیکی قیامت امده مردمانی می آیند که قران را برای منظور دنیوی یاد میگیرند و قران را مانند خواندن و نواختن درآلات موسیقی و بطرز غناء میخوانند.احادیث وارده در استحباب نیکوخواندن قران منافاتی با حرمت غناء در قران ندارد زیرامجرد تحسین صوت و کشیدن و یا ترجیع و گردانیدن صدا که آوازرا نیکوگرداند،غناء نیست.

غناء در مجلس عروسی زنانه:

عده ای از فقها غناء را در مجلس عروسی به3شرط از حرمت غناءخارج کردند:

1-مرد هر چند محرم باشد در ان مجلس نباشد.

2-در خواندنشان باطلی(دروغ و فحش) نگویند.

3-الات لهوو وسایل موسیقی استعمال نکنند.

جمعی از فقها هم استعمال دف را در عروسی جایز دانسته اندو محقق ثانی فرموده اند بشرط آنکه حلقه نداشته باشد.لیکن احتیاط در ترک هر دو است.